زندگی ماله منه چون عزیزی مثل تو یار منه

ای نگاهت مهربان و دلنشین ای میان بستگانم بهترین نازنین می تپد این دل برای دیدنت جان فدای لحظه ی خندیدنت سینه ات از دوستی سرشار باد هر کجا هستی خدایت یار باد ای عزیز

غم آمد به جانم هر ۳ یکبار غریبی و اسیری و غم یار غریبی و اسیری چاره داره غم یار غم یار غم یار

و خدا خواست که یعقوب نبیند یک عمر شهر بی یار مگر ارزش دیدن دارد

دلا یاران سه قسمند ار بدانی زبانی اند و نانی اند و جانی به نانی نان بده از در برانش محبت کن به یاران زبانی ولیکن یار جانی را نگه دار به جانش جان بده تا می توانی

دشمنانم را سعادت یار باد از جهان وز عمر برخوردار باد هر که خاری مینهد در راه ما خار ما در راه او گلزار باد

رفیق یکدل و غمخوار و یار باید و نیست فغان که چه ها در این روزگار باید و نیست

جوانی گفت پیری را چه تدبیر که یار از من گریزد چون شوم پیر جوابش داد پیر نغز گقتار که در پیری تو خود بگریزی از یار

دلا یاران سه قسمند گر بدانی زبانی اند نانی اند وجانی به نانی نان بده از در برانش محبت کن به یاران زبانی ولیکن یار جانی را نگه دار به پایش جان بده تا می توانی

کوله بارم بر دوش سفری باید رفت سفری بی همراه گم شدن تا ته تنهایی محض یار تنهایی من با من گفت: هر کجا لرزیدی از سفرترسیدی تو بگو از ته دل من خدا را دارم

ما همش فال حافظ میگیریم نگو حافظ خودش فال قهوه میگرفته نشون به او نشون که میگه : ما در پیاله عکس رخ یار دیده ایم

خوش به حال اونایی که دست یار نوازششون میکنه نه ترکه ی روزگار

به هرکس رسیدی نکن طرح رفاقت هر بی سرو پا یار وفا دار نگردد گوهر خود را نزن بر هر سنگ ناقابلی صبر کن پیدا شود گوهر شناس قابلی

هرکس که غریب است خریدار ندارد سرگشته و تنهاست دگر یار ندارد دانی که چرا نیست ز ما نام و نشانی یک فرد زمین خورده که دیدار ندارد

یار من موی سرش  قیمت صدشیرین است قصه اش قصه ی لیلاست  حواست باشد گرچه بدجور شکسته است دل تنگ مرا همچنان شاه غزل هاست  حواست باشد او نگاهم نکند  یا نخرد حرف مرا هرچه هست بین خود ماست حواست باشد

هر آنکه یار خواهد یار بسیار؟ ولیکن فرق دارد یار با یار دل من سایه لطف تو میخواست وگرنه سایه دیوار بسیار